Dicky ten Braak

Dick ten Braak; Kunstenaar van de maand oktober. (Atelier FrontaalKunst).

Zo’n 5 jaar geleden liep Dick, de eerste kunstenaar die op het atelier van FrontaalKunst kwam werken, toevallig binnen in onze werkplaats aan de Nieuw Baarnstraat. Daarna kwam hij vaak spontaan langs om even te schilderen of om gewoon ‘n bakkie te doen.

Door de jaren heen was Dick altijd een geliefde gast. Hij is altijd vrolijk, als hij op het atelier aankomt begint hij meestal met een gedichtje of een leuke mop. Vaak heeft hij gedichten of korte verhalen bij zich, die een kennis voor hem uitprint.

Werkwijze:

Na even te hebben bijgepraat bij een kopje koffie gaat Dick aan de slag. Er wordt een doek of een flink stuk papier op een tafel gespannen, op een palet worden de kleuren, die Dick op dat moment het meeste aanspreken, aangebracht en Dick gaat schilderen.

Dick werkt nooit met een plan vooraf, maar zet eerst in een paar grote bewegingen, vlekken en lijnen op het doek. Dick schildert niet alleen met kwast of penseel. Bij voorkeur pakt Dick sponzen, plamuurmessen en doeken waar hij mee schildert, doopt ze in de verf en maakt in enkele rake bewegingen de eerste opzet van zijn schilderij. Pas daarna kijkt hij of het werk abstract blijft of dat hij in de vormen die op het doek staan, mensen of dieren kan ontdekken. In een paar sessies wordt het schilderij dan nog verder afgewerkt.

Dick is een overlever met veel levenservaring. Hij heeft geleerd het leven te accepteren zoals het is.

Hij maakt er ondanks tegenslagen steeds opnieuw het beste van.

Dick ten Braak,

“Ik was een man van 12 ambachten 13 ongelukken, maar ik had een gezin en werk. Ik heb een tijd gewerkt als hovenier en ook als chauffeur voor rijke lui. Ik hield van grappen en grollen maar werd toch ook met de vervelende kanten van het leven geconfronteerd.

Rotleven:

Ik heb een tijd een rotleven gehad. Rond m’n 40^e ben Ik persoonlijk in de problemen gekomen. Het ging niet goed thuis en ook niet met mijn werk, ik verloor alles. Ik was alleen, mijn hele wereld donderde in elkaar, ik kreeg een enorme inzinking. Mijn gezondheid was niet opperbest. Ik heb onder slechte omstandigheden geleefd, iedereen kan het overkomen.

Na jaren heb ik met veel moeite mezelf terug gevonden. Ik ben er uiteindelijk sterker uit gekomen en de humor is in mijn leven gebleven. Nu vind ik me altijd terug in ’t evenwicht. Ik dop mijn eigen boontjes en ben zoals ik ben en ik kan zeggen dat ik van mensen hou in ’t algemeen.

De schilder:

Ik schilder mijn hele leven al. Voor mijn 40^e heb ik als schilder opgesloten gezeten. Ik schilderde landschap. Later nadat ik uit het dal was opgeklommen, kwam veel los in de kunst en ben ik als mens en als schilder meer mezelf geworden. Ik werkte meer ontspannen, mijn werk veranderde, het werd meer modern. Ik schilderde op kleine doekjes, Karel Appel was mijn grote voorbeeld. Voor mij was de materie de hoofdzaak. ’t Ging wat voorstellen, ’t zit al in je bolletje, vooral de kleur komt er gewoon uit, uit de vrolijkheid.

Vaak heb ik eerst even ’n onderonsje met Rens, nadien heb ik een besluit genomen en ’t schilderij wordt geboren en hoe komt het uit de verf? Dat zie je pas als ’t geboren is en als ’t goed opgedroogd is. Dan zie je pas of ‘t ’n vrouw is of een man en het liefst met veel kleur want dat betekend lol.

Advies:

De schilder Dicky zegt u: Denk niet wat u doet. Als schilder denk ik maar om de verf op ’t doek te smijten en hoe meer verf, hoe meer kleur, hoe meer zonneschijn. Vergeet niet bij dat alles, dat je de rest met rust moet laten, dan is de materie, de verf en ’t doek op z’n plaats.

Pak niet de trein naar Medemblik, maar kijk uit, daar komt verf uit blik. Dat zijn mijn woorden wat betreft kunst op ’t doek. Vergeet niet als je een visje eet, dat je de graat mee opeet, misschien lust de buurvrouw ’t wel.

Als schilder zeg ik hoe meer verf hoe meer kleur. Ik word steeds wilder, kloddertje zus kloddertje zo

’t komt allemaal voor elkaar. ’t Is zo gebeurd en Ton Wildebroer zei, dat zijn de beste.

Twee duiven op ’n stoel, de een ging vliegen de ander zei hou je smoel.

KunstFrontaal ging aan de haal en ’t portiek zat vol en ze gingen uit hun bol.

Dus alles bij elkaar, het is de trommel, de clown en de asbak, het oude en het nieuwe, vraag het maar aan Dicky hij vertelt het je wel”.

Vriendin:

Ik heb nu een vriendin waar ik zo’n leuke verhouding mee heb! Dat geeft m’n leven ’n duw. Het geeft mekaar energie, we hebben ’n click. We praten over kleding en cosmetica, ik ben als een vriendin. We lachen wat af, lachen en dollen. Dat geeft zo’n ontspanning. Ik bewonder hoe zij zich kan aankleden zo kleurig. We sturen elkaar kaartjes, we hebben wat met elkaar.

Tentoonstellingen:

Dick heeft al vaak geëxposeerd. Zijn werk was o.a. te zien in Kasteel Groeneveld Baarn, ’t Spant te Bussum waar Dick aan toen nog, Prinses Maxima zijn werk uiteen mocht zetten, bij de Bibliotheek Huizen en in het gemeentehuis Huizen. Van 1 oktober tot 3 december is zijn werk te zien bij verpleeghuis “Stichtse Hof” te Laren als onderdeel van de reizende tentoonstelling “Eigenwijze Staatsieportretten” van kunstenaars van FrontaalKunst, die eerder te zien was in Paleis Soestdijk.

Enkele schilderijen van Dick ten Braak worden van 8 t/m 30 september getoond bij:

Restaurant Greenfields Amsterdamsestraatweg 42 3741 GS Baarn.
Restaurant Brassen op de Brink Brinkzicht 17 3743 EX Baarn.
De Wereld van Pippe, Laanstraat 106, 3743 BJ Baarn.
Bibliotheek Baarn Hoofdstraat 1 3741 AC Baarn.

FrontaalKunst:

Je bent goed zoals je bent, je bent nooit te oud om te leren en je horizon te verleggen.